112;aRIZA..

112; aRıza abimizi de kaybetmişiz..

arızaydı adam,adı da rızaydı.112 diyodum ona,kuzenlerimede öyle öğretmiştim.alkolikti,hakkında konuştuğumuzu duysa eserlenirdi.korkuyodum.
benden bi yaş küçük kızı,bide bikaç yaş küçük oğlu vardı,ya da büyüktü oğlu bilmiyorum..

zengin yazlık sahiplerinin işlerine koşuşturmaktan kararmış tenli,alkolik,bu 112;aRIZA abinin ölümüne üzüleceğimi düşünmezdim,üzüleceğimi biliyordum tamam ama 112'nin ölebileceğini düşünmezdim..

alkolikti,deliydi ama iyi adamdı..

ölenlerin arkasından hep iyi denir,henüz ölmüş ve arkasından kötü denmiş birisini duymadım.herkes cenaze evinde üzülüyor numarası yapar gibi gelir bana.gözlerini sıkarlar yaş akıtmak için.bi de tuhafsa ölüm sebebi;"yaa,vah vah,intahar mı etti ki,dağılmış mi ki beyni?."gibisinden sorular sorarlar cenaze yakının ağzına sıçarcasına ama hissettirmeden..
meraklarını gidermek için giderler cenaze evine.hem cevap verirsin için titreye titreye,hem de hizmet edersin.bunlar su istemeye bile utanmazlar,geldikleri evde.inadına bön bön bakasın gelir..hatta;
"bi bardak soğuk su alabilir miyim canım?"sorularına,
"hayır" diye cevap veresin gelir.veremezsin.ayıptır..
onların ki değil, senin ki ayıptır..

bu kısma hiç girmeyecektim.bence 112 hakkaten iyi birisiydi.deliydi,alkolikti ama babaydı,gençti,zengin yazlık sahiplerinin isteklerine koşmaktan kararmış teniyle iyi bi adamdı..