6 Şubat 2009 Cuma

ve son kare..

dakikalarca uyanmasını bekledik.
uyanır uyanmaz girdik odasına.
sırtı kapıya dönüktü.
geçin yüzünüzü görsün dediler.
karşısına geçtik.
rengi sapsarıydı.
bize bakmaya,konuşmaya,hiçbirşeye hali yoktu.
zorlanarak kaldırdı gözlerini.
"mehmete iyi bakın,tarçın içirin,iyileşsin" dedi,yarı inleme halinde.
soğuk soğuk terlemişti.
hani yaramazlık yapınca olur ya,aynen öyleydi.
gözlerini indirdi.
yoruldu sanırım.
inlemesi arttı.
biz yavaş yavaş çıkarken arkamızdan seslenmeye devam etti.
"mehmete iyi bakın,tarçın kaynatın ona iyileşsin".