biz,siz,onlar..

siz insanlar biz böcekleri çok ezdiniz.kimizin üzerine öyle bi bastınız ki kabuğumuzda ki,kitinimizden çıkan çatırt sesinden zevk alır oldunuz.biz böcekler,inadına da değildi aslında ama;siz insanların arasına girmeyi çok sevdik.belkide sevmedik cesaretti bizim için,ya da cesarette değildi aslında,kendi çapımızda iyiliklerdi belki,kim için ne için yapıldığı bilinilmeyen iyiliklerden..
biz böcekler,siz insanları çok sevdik.üzerimize ilaç sıktınız çoğu zaman.biz zararsızdık,sıkılan zehire bi anlam veremedik,böcektik neticede,sizce yoktu bizde düşünme kabiliyeti;çaktırmayın ama biz hem sevdik sizi hemde düşündük..
arsızca türedik önce,şimdi sadece bikaç tane kaldık..
siz bizden iğrendiniz,biz sizi çok sevdik..
biz sizi öldürmeye kıyamazken,siz üzerimize bastınız,ölmediysek bi daha bastınız;eğer yinede ölmediysek,tutup aşşağıya attınız..
biz sevdik siz insanları,düşünme kabiliyetimiz vardı,enayimiydik ozaman ,bile bile geldik yanınıza,bence değildik.biz sadece çok sevdik siz insanları..
biliyoduk biz,yoktu hiçbirinizin aslında içinde kötülük.ama size böcekleri öldürmek mi öğretildi,bunuda bilemedik..
ama biz sizi çok sevdik..
üzerimize her bastığınızda çıkan o siyah sıvıda hem kanımız hemde göz yaşlarımız vardı aslında..
biz biyoloji derslerinde anlatılan basit yaratıklardık sadece,sizin için..
siz bizi çok ağlattınız,kanımızla gözyaşımızla ağlattınız..
ama,ama biz böcekler siz insanları çok sevdik..
keşke sevmeseydik de demedik..
sadece, biz siz insanları çok sevdik..