sen iste her şey çok güzel olur..

çocukluk anılarımdan vazgeçemediğim için,aile albümlerine bakmak en büyük zevkim.albümlerin kapakları,animasyon filmlerinde başka dünyalara açılan görünmez kapılardan benim için.ilk aşk,ilk bayramlık,ilk kırmızı ayakkabılar..
geçmişe açılan o kapıdan eve gelen konuklar içinden;ölüleri tebessümle,şuan koparak görüşemediklerimide kaşlarım çatık,yapma bi kızgınlıkla karşılıyorum..

geçenlerde yine albümlerle başka başka zamanlarda dolaşırken,yere düşen bi fotoğrafla sarsıldım.karşıma çıkan;habersizce çekilmiş bişeydi;ve karşımda ki konuğumu nasıl karşılayacağımı gerçekten bilemedim.beklenmeyen birinden bi telefon geldiğinde ya da gecenin bi yarısı çalınan kapı ziliyle yaşanılan bi "ne yapacağını bilememe hali !.."vardır ya,kalırsınız öylece..

arkada biz ablamla gülüyoruz,önde de o başka tarafa öylece düşünceli düşünceli bakıyor..

önce ne yapacağımı bilemememe sebep olan fotoğrafın,sonradan beni ağlattığını biliyorum..

hiçte uzak değildi sanki o yıl,o gün,o an.o'nun sadece albümlerde karşılaşınca hatırlanan bi görüntü olarak kalması ne tuhaf..

olurya;insan,albümde tebessümle karşılaşılanlar arasına girmeyi konduramaz bazılarına..

şimdi ağlasamda,yıllar sonra tebessüm ettiklerimden olucaksın biliyorum.ne demişlerdi;her şeye alışıyor insan.
nelere alışmadık,ne durumları kabullenmedik ki..

görmeye dayanamam dediğim mezarını,sularken bulucam kendimi bigün-ki ogün çok yakında-,bunuda biliyorum..

sen istedin ya;umarım her şey çok güzel olmuştur..