20 Kasım 2008 Perşembe

sessizlik..

konuşursam eğer,ağlayacağımı bildiğim zamanlarda sessiz kaldığımı henüz bilmiyorsun sen.

bebeği yanında akordiyon çalan o kadına tüm paramı verdim diye şaşırdın ya ,çocuğu için el açmak ne demek ben biliyorum mesela;ne bileyim muhtaç kalmak,el açtıklarının kahrını çekmek ne demek biliyorum.o mahçup,çaresiz,ve utangaç bakışları tanıyorum ben.sonu bazen ölüme bile gidebiliyor çok ilginç değil mi?.

dışarda yatan adamı görünce baktım bön bön,çekiştirdin beni,ne bakıyorsun yaa diye..belki dedemi gördüm ben o adam da,hayata olan tüm hırsını anneannemden çıkaran zavallı dedemi gördüm belki,sonra dedem dayım oldu,sonra dayım,çocukları oldular teker teker nerden biliyorsun ki.

yol boyunca, çocukluğumu ,mutluluklarımızı,biraradalığımızı,ve çocukluğumla mektuplaşmalarımızı,hatırladım ve hüngür hüngür ağladım belki,sessiz kalmamın inadına.

bilmiyorsun hiç bilmiyorsun,hayatı tanımıyorsun ya da ben çok bilmişim bilmiyorum ki.

1 yorum:

Adsız dedi ki...

Tanımasın hayatı zaten, ne işi var :)