nambırvan..

kendi kendimle konuşasım var:

her gelen bir parça koparmıştır mutlaka senden,
gelmeden dibine,
sadece yanından geçmeleriyle bile birşeyler koparanlar olmuştur belki..

ismini henüz koyamadığın,
bir kenarda sakladığın,
daha da büyük bir parça koparmıştır,
senden başka kim bilebilir ki?.

başka bir duyguyla,
başka bir dokunuşla karşılaşmak umuduyla sarılmışsındır ona,
olmayacağını bile bile..

dostça bir bakış atmışsındır,
elini cesurca sıkmışsındır..

için sızlar belki,
yanına gidince midende uçuşur,o çook meşhur kelebeklerden,
kelebekleri zaptedemediğinde,
koparırsın mideni vücudundan..

her zaman korkulara sahipsin sen biliyorum,
güçlü gözükmen bundan belki de..
annen gökgürültüsünün sesinden korktuğunda,
dimdik dururdun,
gökgürültüsü sesinden,annenin korktuğundan,daha da fazla korktuğun halde..

kaşların çatık mesela sürekli senin,
sinirlisin her zaman,
merak ediyorum aslında;
"üzüldüğünü belli etmemek için çatıyor olabilir misin kaşlarını?"

sen,bazen sürekli aynı şarkıyı dinliyorsun.
neler geçiyor kafandan?
kimlere itiraf edemediklerini mırıldanıyorsun,şarkıya eşlik etme bahanesiyle..

şarkıların nakaratlarında,
yazılarının,satır aralarında karşılaşıyorum seninle,
onca korkum yetmezmiş gibi,
bir de kendinden korkutuyorsun..

sen de yoruyorsun beni,
onlar gibi..

farkında değiller diye avutuyorsun kendini,
ama bil,"hepsi de durumun farkına vardılar!."

sen,
meyhanede,
masasına gidip kadeh tokuşturduğun kadının yanında,
güçlü ve dimdik duran sen!.
hiç gücün yok,
nasıl da yorgunsun,
nasıl da bitkinsin değil mi?

parmakların da,
o güçsüz parmakların da öyleler..
öyle olmasalar,
titrerler mi hiç,
telefonun tuşlarında gezinirlerken..

yazdıklarını yazmak değildi amacın..

nerden nereye geldin değil mi yine..

sen delirmedin aslında..
farkına vardın,
korktun,
hissettin,
güvendin,
sığındın,
üzüldün,
terkedildin,
terkettin,
itildin,
çekildin,
tökezledin,
düştün,
doğrulup yeniden kalktın,
ağladın,ağlıyorsun,ağlayacaksın..

beni bırak,
...........................
beni bırakma n'olur..