yokluğumdan haberler..

yok olmaya karar verdiğim an,aslında varolduğumu anladığım an oldu şimdi benim için..
sorularımdan ve sorularıma verdiğim cevaplardan korkmamaya başladım..
bana sıkıntı ve bıkkınlık-ikisi aynı anlamdaysa,anlatım bozukluğu yapıyorum-veren sorunlarıma yavaş yavaş çözümler arıyorum,hem de cesurca..
kazanmak istediklerimin ve kaybetmeyi göze alamadıklarımın üzerilerini fosforlu kalemlerle iyice çiziyorum;netleşsin,belirginleşsinler diye..
ağlamak istediğim zamanlardan utanmıyorum.ağlamak istiyosam,rahatça ağlıyorum..
daha net kararlar alıyorum kendimle ilgili;gerçekleşmesini gerçekten istediğim ve gerçekleşmesi için elimden geleni yapacağım kararlar..
uzaklaşmak istediklerimden uzaklaşıyorum;geride bıraktıklarıma acımıyorum,dönüp bakmıyorum bile sıfatlarına..
bu anlattıklarım yokolma sebeplerimdi aslında..

yokluğumun birinci gününde;
rahatça hareket edecek bi odasının olmadığından yakınan kendime,istediğini yapacak özgür alanlar sundum.mesela;mutfakta okuyorum,tuvalette yazıyorum.elektrikle değil,elfeneriyle aydınlanıyorum..