yüzleşme..

kalemi her eline aldığında hadi bu sefer mutluluk sebeplerini anlat diyorum ona.önce aynaya bakıyor,birkaç saniye hiç birşey yapmadan bekliyor,sonra elinde ki kalemi defterin arkasına vura vura düşünmeye başlıyor.kafasından geçerken düşünceleri;sadece birkaç kez tebessüm ediyor,bu bikaç kezlik tebessüm haricinde,ya sinirden ya da acıdan hep çatık kaşları.
başladı bile yazmaya..:

"şimdi yaklaşık bir aydır,baya bi insan tuhaflıklarına,(argo tabiriyle)satışlara,entrikalara şahit oluyorum.büyümek değil ki bu,bu basbaya saçmalık.anlam veremediğim,asla yapmam dediğim hareketler görüyorum EN'lerimden.insanlar birbirlerine alıştıkları zaman sıkılıyor, heyecan arıyorlar sanırım.(belki de bir elin parmağını geçemicek kadar az adam var,tuhaflıklarını görmediğim.)En'lerimin tuhaflıklarına tanık oldukça,dayıma hak veriyorum;günden güne anlam kazanıyor onun radikal eylemi.
ben artık sinirlerinin esirinde kalmış birisiyim.durduk yerde gülebilirim,bağırabilirim,belki de ağlayabilirim.görürseniz yadırgamayın sakın.
çenemi tutup oturamıyorum,(popüler tabiriyle)tripte atamıyorum.çünkü;trip atamayacağım kadar değersizsiniz benim için..
üzdünüz beni,haddinden fazla acıttınız canımı.anlatmak,yüzünüze vurmak istemezdim.ama artık boğazımda ki hıçkırıklarım,mide bulantılarım,baş ağrılarım dayanılmaz oldu.
ben sizin bok'luğunuzla büyüyorum,belki de haddinden fazla yıpranıyorum.bunun adı "hayat" değil yanılmayın lütfen;bunun adı "insan hayvanı"..
yordunuz beni,geleceğimi düşünemiyorum,hayal bile kuramıyorum sizin yüzünüzden;çünkü biliyorum her yerde var sizin gibiler.
dünyam küçük,uyum sağlayamayacak kadar kıt fikirlerim,önümü göremeyecek biçimde de kalın gözlüklerim.anlayacağınız, sizin her bölümü farklı mekanda çekilmiş dizi filmlerinizi izleyecek kadar ne vaktim,ne sabrım,ne de takatim var benim.
n'olur,kusuruma bakmayın artık.."

kalemi ve defteri teslim etti,bu sefer bahsettimi acaba mutluluklarından?merakla okuyacağım yazısını..